Historia Szkoły w Rożentalu

Historia Szkoły Podstawowej w Rożentalu sięga XVII wieku. Protokoły wizytacji biskupich w diecezji chełmińskiej odnotowały, że w 1647 roku była w Rożentalu szkoła parafialna z nauczycielem, a w 1667 i 1706 z organistą. W XVII wieku szkoła funkcjonowała okresowo, głównie od października do kwietnia. Uczył w niej jeden nauczyciel. Powszechnym stało się uczenie dzieci przez organistów.

Nauczano wówczas czytania, pisania, rachunków, śpiewu kościelnego i zasad religii. Wyniki w nauce nie były wysokie, a rodzice niechętnie posyłali dzieci do szkoły. Brakuje informacji o tym, w jakim budynku mieściła się szkoła parafialna.

Duże zmiany w systemie nauczania zaszły po roku 1815, kiedy to nasza wieś znalazła się pod pruskim zaborem. Rozpoczęła się bezpardonowa walka ze wszystkim co polskie.

Nacisk germanizacyjny osiągnął swoje apogeum po roku 1871. Językiem nauczanym w szkole stał się język niemiecki, oprócz nauki religii i śpiewu kościelnego w pierwszym oddziale dla dzieci w wieku od 6 do 9 lat. W 1882 roku pracowało w szkole trzech nauczycieli: dwóch katolickich i jeden ewangelicki. Do szkoły chodziły dzieci z Rożentala oraz ze wsi Pomierki i Gierłoż Polska. Od 1820 roku szkoła

Kiedy w 1901 ukazało się rozporządzenie, że nawet religii należy nauczać w języku niemieckim, w szkołach wybuchły strajki. W naszej szkole strajk wybuchł w listopadzie 1906 roku i trwał 3 tygodnie. W buncie brało udział 150 uczniów. Nauczyciele Malinowski i Wilmański karali dzieci chłostą i zmuszali do przychodzenia na „karne lekcje”.

<W okresie międzywojennym nastąpił znaczny postęp w rozwoju oświaty. W Rożentalu istniała placówka pierwszego i drugiego stopnia, zwana Szkołą Powszechną. Nauka trwała 7 lat. Nauczano następujących przedmiotów: religia, język polski, historia, geografia, nauka o przyrodzie, arytmetyka z geometrią, rysunek, zajęcia praktyczne, śpiew i ćwiczenia cielesne. Lekcje odbywały się w trzech klasach na parterze budynku szkoły. W pozostałych pomieszczeniach mieszkali nauczyciele, pracowało ich w szkole czworo. Prężnie działała drużyna harcerska, a chór szkolny śpiewał nawet na trzy głosy. Ostatnim kierownikiem szkoły przed II wojną światową był Józef Kalinowski.

W czasie II wojny światowej nauka w szkole odbywała się w języku niemieckim, a uczyło dzieci dwóch niemieckich nauczycieli. Do szkoły chodziły nie tylko dzieci wypełniające obowiązek szkolny, ale również młodzież, którą zmuszano do nauki języka niemieckiego na specjalnych kursach odbywających się zimą.

Po wycofaniu się wojsk niemieckich, w styczniu 1945 roku rozpoczęły się starania mieszkańców o zorganizowanie szkoły. 26 lutego 1945 roku nastąpiło uroczyste rozpoczęcie nauki szkolnej. Obowiązki kierownika szkoły i jedynego nauczyciela pełniła Waleria Seroczyńska – absolwentka Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Toruniu.

W kronice szkolnej zanotowano:

„Warunki pracy bardzo ciężkie: brak dzienniczków, podręczników, papieru i przyborów szkolnych. Młodzież jest w różnym wieku. Utworzone zostały 4 klasy. Dzieci uczą się na zmianę. Ale praca wre… bo jest zapał i radość, że znowu w wolnej Polsce. Pierwszy dziennik lekcyjny zrobiony został z księgi kasowej”.

Od września 1945 roku do czerwca 1951 funkcję kierownika szkoły pełnił Alojzy Jabłoński, którego w pracy wspomagało troje nauczycieli. W szkole działało koło PCK i drużyna harcerska. Organizowano różne imprezy: Gwiazdkę z jasełkami, Święto Lasu i sadzenie drzewek, zbieranie stonki ziemniaczanej, wycieczki do lasu, Święto Sportu, obchody Święta Pracy, akademie szkolne. W dniu 16 stycznia 1949 roku w szkole otwarto punkt biblioteczny dla społeczeństwa Rożentala.

<We wrześniu 1951 roku funkcję kierownika szkoły przejął Jan Widźgowski – absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Lubawie, mieszkaniec Rożentala. Pełnił tę funkcję aż do czerwca 1973 roku, czyli 22 lata. Pod jego kierownictwem w szkole kwitło życie artystyczne. Chór szkolny, zespół taneczny i zespół akordeonistów brały udział w przeglądach powiatowych w Nowym Mieście Lub.

Jan Widźgowski prowadził również wiejską kapelę ludową, która 10 września 1955 roku wzięła udział w centralnych dożynkach w Lublinie. Prężnie działała drużyna harcerska pod przewodnictwem Brunona Groszkowskiego, Henryka Gawrysiaka, a później Józefa Umińskiego. Organizowane były capstrzyki, zimowe igrzyska harcerskie, inscenizacje. Ponadto w szkole działało koło PCK, TPPR i TPD. Organizowano różne imprezy dla dzieci: choinki środowiskowe, spotkania z przedstawicielami Ludowego Wojska Polskiego, obchody Święta Pracy, Dni Oświaty, Książki i Prasy, okolicznościowe akademie. Szczególnie interesująco obchodzony był Dzień Dziecka. Dzieci wyjeżdżały do sąsiednich Pomierek, gdzie brały udział w grach i zabawach sportowych, tańcach i inscenizacjach. Od 1963 roku święto to organizowano w Rożentalu i zapraszano sąsiednie szkoły. Prawie każdego roku odbywały się wycieczki krajoznawcze, m.in. do Warszawy, Trójmiasta, Krakowa, Olsztyna, Białowieży Często wyjeżdżano na spektakle teatralne do teatrów w Olsztynie, Elblągu i Grudziądzu.

Od września 1973 roku do czerwca 1980 dyrektorem Szkoły Podstawowej w Rożentalu był Ryszard Grzesiński. W szkole szczególnie rozwinęły działalność drużyny harcerska i zuchowa. Koło PCK organizowało liczne apele, pokazy, konkursy. Nauczycielka Halina Galińska bardzo prężnie prowadziła Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, organizując imprezy, wycieczki i wczasy dla dzieci oraz pedagogizację

Często w szkole odbywały się konkursy recytatorskie i czytelnicze przygotowywane przez nauczycielkę języka polskiego, Władysławę Grzesińską i bibliotekarkę Krystynę Umińską.

We wrześniu 1978 roku pierwszoklasiści rozpoczęli naukę w Dziesięcioletniej Szkole Średniej. Tradycją szkoły stało się też uroczyste pasowanie pierwszoklasistów na uczniów. Były wycieczki krajoznawcze, konkursy, zawody sportowe, wieczorki taneczne i inne imprezy organizowane dla dzieci. A wszystko to odbywało się w ponad stuletnim zniszczonym i ciasnym budynku szkoły. Niestety, władze gminne i powiatowe ciągle przesuwały termin budowy nowej szkoły w Rożentalu. Stan techniczny i warunki nauki w szkole stały się największym problemem kolejnych dyrektorów szkoły: mgr Tadeusza Balińskiego i mgr Stanisława Bulińskiego. Przeprowadzano bieżące remonty oraz wybudowano nowy budynek gospodarczy i ubikacje. Szkoła była jednak zbyt ciasna i dlatego wynajmowano lokale na klasy w prywatnych budynkach. Mimo trudnych warunków lokalowych nauka przebiegała normalnie, a uczniowie osiągali sukcesy, m.in. w konkursach języka polskiego, języka rosyjskiego, recytatorskich, plastycznych i zawodach sportowych. W szkole działała drużyna harcerska i zuchowa, sklepik uczniowski, kółka zainteresowań. Zakończył się „eksperyment” z Dziesięciolatką, dzieci znów uczyły się w ośmioklasowej szkole.

Wiosną 1993 roku w obliczu groźby zamknięcia placówki ze względu na zły stan techniczny budynku powstał Społeczny Komitet Budowy Szkoły Podstawowej w Rożentalu. Członkowie Komitetu zaczęli gromadzić środki na budowę, a Zarząd Gminy podjął uchwałę o budowie Szkoły Podstawowej w Rożentalu przy udziale czynu społecznego mieszkańców. Przetarg na budowę szkoły wygrał POM w Lubawie, a kierownikiem budowy został mieszkaniec Rożentala, Edmund Rzymek. Zapał wśród mieszkańców wsi był ogromny. Już w czerwcu zaczęli zwozić cegłę własnym transportem, a w sierpniu zrobili wykop pod fundamenty. Od września rozpoczęła się budowa. Aura sprzyjała budowniczym, prace kontynuowano jesienią, a nawet zimą. Wiosną położono dach i rozpoczęły się prace wewnątrz budynku.

Szkołę wybudowano w rekordowo szybkim czasie, bo już 3 października 1994 roku uczniowie i ich rodzice weszli po raz pierwszy do nowego budynku. I właśnie ta data stała się odtąd dniem Święta Szkoły. Oficjalne oddanie szkoły do użytku nastąpiło 26 listopada 1994 roku. W nowym, pięknym i przestronnym budynku podjęło naukę 280 uczniów.

Niestety, nie wybudowano sali gimnastycznej. Władze gminy obiecały dokończyć inwestycję za dwa lata.

Rok później otwarto w szkole siłownię wyposażoną w specjalistyczny sprzęt.

Doskonale uczyło się i pracowało w takich warunkach. Uczniowie zajmowali czołowe miejsca w Konkursach Wiedzy o Gminie, w Gminnym Konkursie Historycznym, w zawodach piłkarskich.

Był rok 1999, a obiecanej przez władze gminy sali gimnastycznej jak nie było, tak nie było. Radni wykorzystali brak sali gimnastycznej jako argument uniemożliwiający utworzenie gimnazjum w Rożentalu. Mimo sprzeciwu mieszkańców największa szkoła w gminie została „rozebrana”, a nasi uczniowie są dowożeni do Grabowa-Wałdyk.

Od 1999 roku tradycją szkoły stało się organizowanie pikników szkolnych. Nowa dyrektor, mgr Elżbieta Szlesinger, nauczyciele i rodzice każdego roku organizowali imprezę środowiskową, szukali sponsorów i w ten sposób zgromadzili dodatkowe fundusze na zakup niezbędnego sprzętu.

W 2002 roku nasza szkoła wzbogaciła się o doskonale wyposażoną pracownię komputerową.

<Nasi uczniowie aktywnie uczestniczyli w różnych konkursach i zawodach zajmując czołowe miejsca, m.in. w konkursie strażackim, konkursie języka rosyjskiego, konkursach plastycznych i recytatorskich, w zawodach sportowych – piłka nożna i tenis stołowy. Bardzo uroczyście obchodzone było każdego roku Święto Szkoły. Organizowano liczne imprezy: choinki noworoczne, Dni Sportu Szkolnego, Dni Babci i Dziadka, Powitanie Wiosny i inne.

Uczniowie wyjeżdżali na wycieczki do Warszawy, Trójmiasta, Torunia, Malborka oraz do teatru i kina. Od stycznia 2002 roku Samorząd Uczniowski zbiera pieniądze na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, a w szkole organizowana jest wesoła impreza dla mieszkańców wsi. 11 kwietnia 2002 roku szóstoklasiści po raz pierwszy pisali sprawdzian końcowy zwany testem kompetencji. Tak będzie odtąd każdego roku.

W 2003 roku nasza szkoła rozpoczęła starania o nadanie imienia Jana Pawła II. Patrona wybrali rodzice i uczniowie w przeprowadzonym głosowaniu. Rok szkolny 2003/2004 przebiegał pod znakiem ciągłych przygotowań do tego podniosłego wydarzenia. Organizowano konkursy o papieżu: plastyczny, recytatorski i wiedzy o życiu Ojca Świętego. Wykonano okolicznościowe gazetki i przygotowano inscenizację o życiu Jana Pawła II dla mieszkańców wsi. Rodzice zorganizowali zbiórkę pieniędzy na zakup sztandaru.

Prowadzona jest Księga Pamiątkowa poczynań w kierunku nadania imienia szkole. Dyrektor szkoły, mgr inż. Marlena Bendyk zamówiła sztandar i zaprosiła biskupa naszej diecezji na uroczystość nadania imienia szkole, która odbyła się 5 października 2004 roku w 10 rocznicę otwarcia nowego budynku szkoły.

Uroczystość nadania szkole im. Jana Pawła II rozpoczęła się mszą św. w kościele pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Rożentalu, której przewodniczył ksiądz biskup Andrzej Suski. Podczas mszy uczniowie zaprezentowali program artystyczny poświęcony patronowi naszej szkoły – Janowi Pawłowi II.

Andrzej Suski, biskup diecezji toruńskiej poświęcił sztandar szkoły z wizerunkiem Papieża. Dalsza część uroczystości odbyła się w budynku szkoły. Znakomici goście: kurator Janusz Barszczewski, wójt Tomasz Ewertowski i biskup Andrzej Suski odsłonili tablicę pamiątkową tablicę. Od tej chwili w naszej szkole uroczyście obchodzimy Dzień Papieski i rocznice urodzin i śmierci Patrona organizując konkursy recytatorskie i plastyczne oraz wieczornice

Następnym ważnym momentem w historii naszej szkoły był dzień 6 grudnia 2006 roku. Po długim oczekiwaniu otwarto nową salę gimnastyczną. Uroczystość rozpoczęła się w świetlicy szkolnej. Po powitaniu i programie artystycznym w wykonaniu uczniów zaproszeni goście, nauczyciele, uczniowie i rodzice udali się do pięknej przestronnej Sali gimnastycznej. Symbolicznego otwarcia Sali dokonali zaproszeni goście: w-ce wojewoda Anna Szyszko, wójt Tomasz Ewertowski i dyrektor szkoły Marlena Bendyk. Następnie ks. Proboszcz Zdzisław Licznerski poświęcił salę gimnastyczną. I w końcu zniecierpliwieni uczniowie mogli wreszcie pobiegać po upragnionej sali.

Radości było moc!