Rozmowa z Adamem Ulińskim
- Na chwile obecną, jakie masz największe marzenie do spełnienia?
Póki co skupiam się przede wszystkim na swojej edukacji i zdobyciu odpowiedniego wykształcenia. Tego pragnęła dla mnie moja Mama. Jednym z moich marzeń, które stawiam wysoko w rankingu, jest podróżowanie po świecie. Poznawanie świata oraz nowych kultur i ludzi wzbudza we mnie dużo pozytywnych emocji. To również zaszczepiła we mnie Mama, razem zwiedziliśmy wiele pięknych miejsc w Polsce. Pragnę zdobywać coraz więcej wiedzy i rozwijać się w różnych kierunkach, gdyż to sprawia mi prawdziwą satysfakcję. Chciałbym być szczęśliwym i spełnionym człowiekiem, zdobyć wymarzony zawód i dzielić czas z przyjaciółmi, rodziną.
- Ile czasu poświęcasz dziennie na obowiązki szkolne?
Czas ten zależy głównie od zadanego materiału. Do każdego sprawdzianu staram się przygotować najlepiej, jak to jest możliwe i nawet jeśli wydaję mi się, że jestem przygotowany, nie szczędzę czasu nad powtórkami. Nawet najdrobniejsze prace domowe odrabiam skrupulatnie i dokładnie, gdyż nawet one są pewnym rodzajem przygotowania do egzaminu czy nauki w szkole średniej – im bardziej wyczerpię temat, tym lepiej dla mnie. Poświęcony na naukę czas w dużej mierze zależy też od tego, czy dany temat mnie zainteresuje i czy łatwo go przyswoję, jednak za każdym razem staram się odnaleźć pewien aspekt, który przypadnie mi do gustu, przez co przyjemniej jest mi się uczyć całej reszty.
- Czy masz już jasne plany na przyszłość?
Jeśli chodzi o tę przyszłość najbliższą, to będę kontynuował swoją naukę w liceum im. Jana Bażyńskiego w Ostródzie na kierunku biologiczno-chemicznym, chociaż pod uwagę biorę także kierunek matematyczno-fizyczny, mimo iż jest mniej prawdopodobny niż ten pierwszy. Następnie zależy mi na studiach, ambicjami celuję w medycynę bądź akademię lotniczą.
- Jak poszły ci egzaminy próbne?
Egzaminy próbne poszły mi nie najgorzej, jednak uważam, że stać mnie na więcej. Najbardziej zadowolony jestem z języka polskiego z którego często zdobywałem nawet 98%. Nieco gorzej mi idzie z angielskiego, którego wyniki trzymają się mniej więcej na poziomie 85%, chociaż ostatnim razem uzyskałem 96%. Z matematyką bywa różnie. Za pierwszym razem zdobyłem dobre 92%, lecz z każdym kolejnym egzaminem wyniki malały, lecz ostatnio znowu nieco się podniosły. Wierzę jednak, że z tego przedmiotu potrafię więcej, niż odzwierciedlają to procenty i stać mnie na dużo lepsze rezultaty.
- Czy szkoda Ci opuszczać 8 klasę?
W szkole podstawowej w Rożentalu spędziłem 8 lat i zdążyłem zżyć się z moimi kolegami i koleżankami z klasy. Jeszcze nie dowierzam, że już od września nie będziemy widywać się w szkole. Jednak to nie oznacza, że świat się zatrzyma i jestem gotowy na nowe wyzwania i otwarty na nowe znajomości. Pozostaną wspomnienia i sentymenty, ale trzeba iść naprzód.
- Najlepsze/ najśmieszniejsze/ wspomnienie z podstawówki ?
Dla mnie jednym z najbardziej godnych zapamiętania wspomnień z podstawówki są czasy przygotowywania się do konkursów przyrodniczych pod kierunkiem Pani Sylwii Waldan. Razem z dwiema koleżankami, Igą i Olą, możemy poszczycić się uczestnictwem w finale ogólnopolskiego konkursu “Poznajemy Parki Krajobrazowe Polski”, do którego doszliśmy po zmaganiach w etapach parkowym, a następnie wojewódzkim. Na długo zapamiętam ten stres, radość i poznanych tam znajomych. Na pamięć na pewno zasługuje też klasowa wycieczka w Tatry. Była to świetna integracja oraz produktywnie spędzony czas.
- Którego z nauczycieli darzysz największą sympatią?
Jako uczeń do każdego nauczyciela podchodzę z szacunkiem i uznaniem dla wykonywanej przez niego pracy. Jednak nie będę ukrywał, że najwięcej szkolnych sukcesów odniosłem dzięki Pani Sylwii Waldan, która z poświęceniem wykorzystywała swój wolny czas po zakończeniu lekcji, aby przygotowywać nas do konkursów, w których następnie odnosiłem sukcesy. Pani Sylwia to moim zdaniem przykład prawdziwej nauczycielki z powołania, która wkłada serce w swoją pracę. To ona rozwinęła we mnie zamiłowanie do przyrody i jej obserwacji, które wcześniej zaszczepił we mnie mój Dziadek. Z dużym sentymentem będę wspominał także Panią Wiesię Lewalską, która uczyła nas w najmłodszych klasach.
- Czego Ci będzie brakowało po opuszczeniu SP w Rożentalu?
Myślę, że najbardziej będzie mi brakować pogodnej, żartobliwej atmosfery w klasie, która nawet podczas zajęć potrafiła rozbawić. Cenię sobie także pogawędki z nauczycielami, które potrafiły rozwiać nudę. Mimo że bywały gorsze dni, to uważam społeczeństwo naszej szkoły za radosne i dogadujące się.
- Planujesz pielęgnować przyjaźń z kolegami, koleżankami z SP, czy stawiasz na nowe znajomości?
Na oba pytania odpowiem ,,Tak”. Kiedy postawię pierwszy krok w nowej szkole, jedną z pierwszych rzeczy, które będę chciał zrobić to zawrzeć nowe znajomości. To jednak nie oznacza, że zapomnę o przyjaciołach z podstawówki. Jestem otwarty na poznawanie nowych osób, chcę zawierać nowe przyjaźnie, jednocześnie utrzymując kontakt ze znajomymi ze starej szkoły.
- Jak wyobrażasz sobie naukę w szkole średniej? Jak może ona wyglądać wg Twojej opinii? Czym dla Ciebie będzie się różnić od nauki w Szkole Podstawowej ?
Wiem, że szkoła średnia to nieco inny świat niż podstawówka. Dla mnie jednak główna różnica między tymi światami to na razie przede wszystkim zmiana placówki. Wierzę, że jeśli będę przykładał się do pracy i będę otwarty na nowe wyzwania, to ta różnica nie musi być wcale tak odczuwalna. Z pewnością będę musiał wybrać sobie pewne przedmioty, których ścisłej nauki będę się trzymał. Ogólnie to nie zamierzam obniżyć lotów i jestem przygotowany do nauki.
- Za co chciałbyś/chciałabyś podziękować nauczycielom ze Szkoły Podstawowej w Rożentalu na koniec edukacji w tej szkole?
Przede wszystkim chcę podziękować za lata pracy, jakie poświęcili w celu wyedukowania mnie i mojej klasy. Nauczyciele z SP wprowadzili mnie w świat edukacji szkolnej i przygotowali do jej kolejnego etapu. Dzięki nim mogłem odkryć w sobie różne talenty i pasje, a także ukierunkować się pod względem nauki, co będzie miało kolosalne znaczenie w przyszłości. Za to wszystko DZIĘKUJĘ.
